Vorige week kon je al het eerste deel van mijn short story lezen. Heb je dat nog niet gedaan, lees dan eerst deel 1, want vandaag gaan we verder met het verhaal.
Denken werd steeds zwaarder naar mate de uren verstreken. De zon was al lang in de zee gezakt en de toren bleef zijn ritmische licht op de zee schijnen. De kou had mijn lichaam al overgenomen, een moederlijke warmte werd het. Het was goed zo, neem mij maar mee. Laat mij één worden met deze immense zee. Christopher, ik weet dat je mij niet zal vergeten. Denk aan mij als je de zee ziet.
Een geluid intens als een donderslag sneed door het ruizen van de branding heen. Met mijn laatste energie draaide ik me naar de verweerde
deur om, die krakend en schurend open ging. Mijn benen waren volledig gevoelloos
geworden door de kou, waardoor het opstaan moeilijk ging. De ongelijke muur
zorgde voor steur, de uitstekende stukken steen bleken geschikt te zijn om mij
aan op te trekken. Toen ik eenmaal stabiel genoeg op mijn benen stond, kon ik
voorzichtig naar binnen kijken. Ik verwachtte in ieder geval licht te zien,
maar alles was donker. De versleten vloer werd verlicht door de volle maan die
aan de hemel stond. Geen enkele wolk hielt haar bleke licht tegen om de kleine
ruimte in de vuurtoren een spookachtige uitstraling te geven. De ruimte was
halfrond met rechts een wenteltrap naar boven toe, en een klein raam aan het uiteinde gaf uitzicht over de zee. Op een ouderwetse stoffen
fauteuil na, was de ruimte leeg. Ondanks
dat de fauteuil met de rug naar de deuropening stond, was duidelijk het silhouet van een
persoon te zien. Met een bevende stem wist ik een paar tonen uit te stoten,
want voor hele woorden had ik de energie niet meer.
“Ik wist wel dat je zou komen Sofia”, hoorde ik een oude
vrouwenstem zeggen. Haar stem klonk droog en stoffig, alsof ze jarenlang niet
meer gesproken had. De stoel draaide zich om en een oud, vervallen gezicht werd
zichtbaar. Ik hoorde het bloed in mijn oren suizen en mijn ademhaling werd
oppervlakkig. Het maanlicht gaf haar grijze haar een zilveren gloed en haar
lichte ogen keken mij emotieloos aan. “De deur, hoe heeft u…” probeerde ik te
vragen, maar de oude vrouw onderbrak mij. “Doet dat er wat toe? Ga zitten kind,
je hebt een zware dag gehad”.
Tegenover de oude vrouw stond een gammel
stoeltje. Na enig gekraak
en gepiep bleef het stoeltje rustig, waardoor ik mij eindelijk kon ontspannen sinds mijn aankomt op Pangea.
Ik bleef een tijdje de vrouw
bekijken. Ondanks de spookachtige verschijning, gleed de angst van mij af. Het
eiland, de vuurtoren, deze mysterieuze dame… Ik zou doodsbang moeten zijn, maar
ik voelde me juist steeds meer vertrouwd. Een voorzichtige glimlach verscheen op haar gezicht toen ze merkte dat ik naar haar aan het staren was. “Ik had je hier veel eerder verwacht,
om eerlijk te zijn”, zei de vrouw. Langzaam stond ze op, zonder enig teken van
ouderdom. Toen ze eenmaal stond, kon ik haar sierlijke, lange witte jurk zien.
Een sluier van kant leek achter haar aan te zweven, stap voor stap golvend op
de lucht. De oude vrouw liep naar het kleine raampje toe, aan de achterkant van
de ruimte die direct uitkeek over de zee.
“Sofia, weet je waarom je hier bent?”
Wat mooi om te lezen en origineel om dit te delen. Ik kijk uit naar het vervolg.
BeantwoordenVerwijderenKeep it coming, vind dit echt geweldig.
BeantwoordenVerwijderenDankjewel :D Zulke lieve reacties motiveren me ook echt om verder te schrijven!
VerwijderenOehh spannnend, ik ben idd ook wel benieuwd wat die Sofia op dat eiland doet en hoe ze daar gekomen is :)
BeantwoordenVerwijderenWow, das het mooie van schrijven he, je verbeelding doet het werk en zou het iets met toveren te maken hebben. Zou echt leuk zijn! Niet te lang wachten met de volgende post hoor.
BeantwoordenVerwijderenMorgen het vervolg? ;) x
BeantwoordenVerwijderenLeuk om weer verder te kunnen lezen!
BeantwoordenVerwijderenWe want more! :D Dit leest echt fijn weg en ik ben nu veel te benieuwd hoe het verder gaat!
BeantwoordenVerwijderenSpannend Laura, goed geschreven weer! Ben benieuwd naar de rest :DD
BeantwoordenVerwijderenZo, heb eindelijk de 2 delen gelezen. Je schrijft erg goed en je weet de spanning mooi op te bouwen. Ben benieuwd naar het vervolg!
BeantwoordenVerwijderen1 klein dingetje: in de 1e zin staat "verstrekten". Volgens mij moet dit "verstreken" zijn?